Atypisch autisme Aan de andere kant worden patiënten die tekenen van autisme vertonen maar niet over voldoende diagnostische criteria als autisme beschikken, atypisch autisme genoemd.
WAT IS ATYPISCH AUTISME?
Atypisch autisme is de diagnose die wordt gesteld aan kinderen die symptomen van autisme hebben maar niet voldoende aan de criteria voldoen om te worden gediagnosticeerd. Bij atypisch autisme zijn er symptomen zoals moeite met spreken, moeite met communiceren, ontwikkelingsstoornissen, repetitieve toespraken en problemen met socialiseren, maar deze symptomen kunnen op latere leeftijd optreden of kunnen te weinig worden gezien om een volledige diagnose te voorkomen.
KENMERKEN VAN ATYPISCH AUTISME
Het belangrijkste kenmerk dat atypisch autisme onderscheidt van andere vormen van autisme, is dat met vroege diagnose en correcte behandelingsmethoden, spraak- en communicatiestoornissen die door individuen worden ervaren, kunnen worden overwonnen en gecorrigeerd. Vroegtijdige diagnose heeft een groot effect op het overwinnen van de ervaren problemen en op een normale voortzetting van het leven van het individu. Om deze reden moeten gezinnen de bewegingen en ontwikkelingen van hun kinderen observeren, gevoelig zijn voor de controles van artsen en hun kinderen opvolgen door een gezonde communicatie tot stand te brengen. Als het kind atypische autismesymptomen heeft, moet onmiddellijk een specialist worden geraadpleegd en moet het behandelingsproces snel worden gestart.
ATYPISCHE AUTISMEBEHANDELING
In het behandelproces van atypisch autisme krijgen kinderen speciaal onderwijs en psycho-educatieve therapieën, waardoor hun sociale vaardigheden verbeteren, zich beter uiten, gedragsproblemen verminderen, cognitieve functies verbeteren, obsessies verminderen, spraakvaardigheden verbeteren en motorische vaardigheden vergroten. Men mag niet vergeten dat de groep die het beste reageert op het behandelproces bij autisme de groep is met atypisch autisme. Wanhoop en psychologische negatieve reacties van de families tijdens het behandelingsproces hebben een negatieve invloed op het kind en kunnen ertoe leiden dat hij de behandeling weigert. Daarom moet het kind gedurende het hele behandelingsproces worden ondersteund en moet het deze steun voelen.
