Terwijl de Turkse Vereniging voor Psychiatrie stelt dat specialisten in de psychiatrie verantwoordelijk en bevoegd zijn om allerlei soorten psychische problemen te diagnosticeren, behandelingen te plannen en passende psychotherapie toe te passen, stelt de Turkse Vereniging voor Psychologie dat dit te wijten is aan een leemte in de huidige wet.
Voorzitter van de Turkse Psychiatrische Vereniging, Assoc. dr. Doğan Yesilbursa zei in zijn verklaring dat de termen 'psycholoog' en 'psychiater' in Turkije in dezelfde betekenis worden gebruikt, maar dat hun opleiding anders is.
Benadrukkend dat de geestelijke gezondheidszorg wordt uitgevoerd in teamverband, met inbegrip van psychiaters, huisartsen/huisartsen, psychologen/klinisch psychologen, psychiatrisch verpleegkundigen, maatschappelijk werkers en counselors, zei Yeşilbursa dat een psychiater een psychiater is die werkt in de herkenning, preventie, behandeling en rehabilitatie van psychische stoornissen.Hij verklaarde dat hij was afgestudeerd aan de medische school en zijn 4-jarige residentie in de psychiatrie had voltooid.
Yeşilbursa verklaarde dat de planning van de op de patiënt toe te passen behandeling en de evaluatie van de uitgevoerde behandeling volledig onder de verantwoordelijkheid van de psychiater vallen, zei Yeşilbursa: "Het valt volledig onder de verantwoordelijkheid en het gezag van psychiaters om alle soorten mentale problemen, het plannen van de behandeling, het toepassen van passende psychotherapie naast medicijnen en andere behandelmethoden. "Geen enkele andere beroepsgroep heeft de bevoegdheid om deze praktijken zelfstandig uit te voeren. Volgens de wet wordt deze bevoegdheid alleen aan psychiaters gegeven," zei hij.
Volgens de informatie van Yeşilbursa kunnen huisartsen, die vaak worden geraadpleegd voor psychische klachten, de eerste stadia van de beoordeling van de mentale toestand als huisartsen uitvoeren, medicijnen zoals antidepressiva voorschrijven wanneer dat nodig is, en hen doorverwijzen naar een psychiater voor counseling en verdere behandelingen indien nodig geacht.
Psychologen/klinische psychologen zijn degenen die na 4 jaar onderwijs afstuderen aan de afdeling psychologie, een tak van sociale wetenschappen, aan de faculteiten der kunsten en wetenschappen, en worden gedefinieerd als "psychologen". Psychologen kunnen klinisch psychologen worden als ze een masterdiploma in klinische psychologie hebben behaald tijdens hun bacheloropleiding. "Psychologen kunnen onder normale omstandigheden met een psychiater werken, de nodige psychometrische tests op patiënten toepassen en uiteindelijk de psychiater helpen bij het diagnosticeren en behandelen. Psychologen hebben niet de bevoegdheid om alleen te diagnosticeren en te behandelen. Klinisch psychologen ondergaan echter een speciale opleiding en leren over bepaalde therapiemethoden. Als ze bekwaam zijn, kunnen ze psychotherapie doen onder de verantwoordelijkheid van een psychiater, met zijn suggestie en begeleiding. Klinisch psychologen kunnen, net als psychologen, geen diagnose stellen en medicijnen voorschrijven."
"LIFE COACH IS NIET INBEGREPEN IN HET MENTAL HEALTH TEAM"
Psychiatrisch verpleegkundigen werkzaam in eerstelijnsgezondheidszorginstellingen en psychiatrische eenheden vervullen de taken van het geven van counseling, revalidatieonderzoeken, het geven van advies, het bieden van ondersteuning bij de langdurige bescherming van de geestelijke gezondheid en het toepassen van de door de arts aanbevolen medische behandelingen.
Maatschappelijk werkers ondersteunen patiënten ook op het gebied van regulering van het sociale leven, persoonlijke rechten, huisvesting, dagelijks leven en onderwijs. Professionals die counseling geven om mensen te helpen beter met levensproblemen om te gaan, werken ook als huisarts in eerstelijnsgezondheidszorginstellingen en onder toezicht van psychiaters op psychiatrische afdelingen. Anders dan deze, worden degenen die werken in gebieden zoals "Life Coach" niet opgenomen in het team voor geestelijke gezondheidszorg.
Depressie, angststoornis, paniekstoornis, gegeneraliseerde angststoornis, obsessief-compulsieve stoornis, sociale fobie, posttraumatische stressstoornis, manisch-depressieve stoornis, bipolaire stoornis, schizofrenie, verslaving aan alcohol, seksuele disfuncties, persoonlijkheidsstoornissen, eetstoornissen, hysterie Conversie, hypochondrie, tics, seniele psychiatrie - dementie (dementie), langdurig verdriet, stoornissen in de impulsbeheersing behoren tot de interessegebieden van de psychiatrie.
Kinder- en jeugdpsychiatrie daarentegen houdt zich bezig met psychiatrische ziekten en mentale evaluatie en behandelingen in de kindertijd en adolescentie, en kijkt naar gebieden zoals aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit, bedplassen, mentale problemen bij kinderen, adolescentieproblemen, mentale problemen bij adolescenten, doordringende ontwikkelingsstoornissen aandoeningen.
"VEROORZAAKT JURIDISCHE KLOOF"
Voorzitter van de Turkse Psychologische Vereniging Prof. dr. Gonca Soygüt, over het gezag van psychologen, zei: "Dit is wet nr. 1219 van 1928 op de uitvoering van geneeskunde en medische kunsten. Op het moment dat de wet werd uitgevaardigd, was het beroep van psychologie niet volledig bekend in de wereld en er was geen afdeling die tegelijkertijd psychologen opleidde in ons land, mag niet over het hoofd worden gezien”, zei hij.
Soygüt verklaarde dat er in Turkije geen andere wettelijke definitie is van beroepsgroepen in de gezondheidszorg dan geneeskunde en zei: "De beperkingen op het gezag van psychologen om alleen te diagnosticeren en te behandelen, houden verband met de bindendheid van de wetten van 1928. De wetten geven alle autoriteit aan psychiaters.
De mening dat het beroep van psychologe nog niet wettelijk is vastgelegd komt voort uit het rechtsvacuüm. Het weerspiegelt ook het perspectief van de jaren 1920 op psychiatrie en psychologie."
Soygüt verklaarde dat in de wettelijke voorschriften in landen waar de wetenschap en het beroep van psychologie zijn ontwikkeld, psychologen de bevoegdheid hebben om psychologische evaluatie en psychotherapiepraktijken uit te voeren, en ging als volgt verder:
"Ons beroepsrecht zal worden gedefinieerd door een kaderwet die gezondheidsberoepen omvat in overeenstemming met het EU-harmonisatieproces. Psychologie wordt beschouwd als een volledig onafhankelijk beroep in de wettelijke voorschriften in landen waar de wetenschap van de psychologie en het beroep worden ontwikkeld. Psychologische diensten zijn uitgevoerd met het begrip teamwerk.
Klinisch psychologen voeren geen medicamenteuze behandelingen uit, nooit medische interventies, maar psychologen die een psychotherapeutische opleiding hebben genoten, kunnen psychotherapiepraktijken uitvoeren. Daarnaast verwijzen zij, wanneer zich een situatie voordoet die medicamenteuze behandeling vereist, de zaak door naar een psychiater of nemen zij, indien nodig, deel aan psychotherapiepraktijken naast medicatie in samenwerking met de psychiater. In Turkije en de rest van de wereld dienen psychologen geen medicijnen toe."
