De wervelkolom bestaat uit een reeks onderling verbonden botten die wervels worden genoemd. ASSOC. dr. MEHMET AYDOĞAN verklaarde dat ongeveer 5% van de volwassen mensen een ontwikkelingsfractuur kan hebben in het bot dat de bovenste en onderste gewrichten van de wervels aan de onderkant van de lumbale regio verbindt. Deze breuk kan aan één of beide zijden van de wervel voorkomen.
Het zijn "stressfracturen" die worden veroorzaakt door overbelasting van de onderste wervels van de wervelkolom, die meestal erg mobiel zijn. Deze fracturen worden "spondylolyse" genoemd.
Uitleggend dat deze regio erg actief is, genezen deze fracturen vaak niet. dr. MEHMET AYDOĞAN vermeldde dat hoewel deze fracturen gewoonlijk pijn veroorzaken in de adolescentie, ze op volwassen leeftijd geen ernstige problemen kunnen veroorzaken. Bij sommige patiënten kunnen de bovenste wervels als gevolg van een breuk naar voren schuiven ten opzichte van de onderste wervelkolom.
Deze aandoening wordt ook wel "tailleslip" of "spondylolisthesis" genoemd. Spondylolisthesis kan meer ernstige problemen veroorzaken, afhankelijk van de hoeveelheid slippen. "Lichtgevend slippen" als gevolg van dit type fractuur wordt in medische taal "istmyxpondylolisthesis" genoemd en wordt meestal gezien als het slippen van de L5-wervel over de S1-wervel. Er is vastgesteld dat 5 tot 10% van de patiënten die zich wegens lage rugpijn bij de dokter wenden, lage rugpijn heeft.
ASSOC. dr. MEHMET AYDOĞAN verklaarde dat een ander type lumbale slippen "lumbale slippen" is, die meestal wordt gezien boven de leeftijd van 40 jaar als gevolg van slijtage van de wervelkolom en het omliggende bindweefsel als gevolg van veroudering. Dit probleem wordt in medische taal "degeneratieve spondylolisthesis" genoemd. Lumbale slip, die optreedt bij veroudering en slijtage, is meestal de voorwaartse slip van de L4-wervel over de L5. Het lumbale slippen gaat vaak gepaard met een "smal kanaal".
Wat zijn de symptomen?
Stressfracturen (spondylolyse) geven niet altijd klinische symptomen. Soms kan het bij toeval voorkomen in taillefilms die om andere redenen zijn opgenomen. Als er klinische symptomen zijn, kunnen deze optreden als lage rugpijn, pijn in de billen, spanning in de rugspieren, en meer zelden, gevoelloosheid en pijn in de benen (ischiaspijn) en krachtverlies in de voeten. Pijn neemt gewoonlijk toe bij staan, lopen en andere activiteiten, en neemt af bij rust.
Hoe wordt de diagnose gesteld?
Als uw arts na het horen van uw klachten en het uitvoeren van uw onderzoek aan spondylolyse of isthmische spondylolisthesis denkt, zal hij om uw filmpjes vragen. Het is echter mogelijk dat stressfracturen (spondylolyse) niet worden gezien op gewone films. Als uw arts in dit geval nog steeds een fractuur vermoedt, kan hij of zij scintigrafie en/of CT bestellen. Als met deze tests fracturen worden gedetecteerd, kan MRI nodig zijn voor de planning van de behandeling. Bovendien kan MRI nodig zijn om het ruggenmerg en de zenuwen te evalueren bij patiënten met slippen en pijn in de benen en/of gevoelloosheid. Als u isthmicspondylolisthesis heeft, wordt de ernst bepaald van de 1e tot de 4e graad op basis van de mate van slippen.
Gewone transplantaten en MRI zullen worden geëvalueerd voor de diagnose van degeneratieve spondylolisthesis. Scintigrafie en CT zijn mogelijk niet vereist bij dit type lumbale dislocatie.
Wat zijn de behandelmethoden?
Als uw klacht alleen lage rugpijn is, als de mate van slippen niet ernstig is en uw arts bij zijn onderzoek en tests geen rekening heeft gehouden met ernstige zenuwcompressie en -effect, dan is de eerste behandelmethode die moet worden gekozen niet-chirurgische behandelmethoden. Deze methoden kunnen een of meer van de methoden zijn van rust, pijnstillers en ontstekingsremmende medicijnen, tijdelijk korsetgebruik en fysiotherapie.
Als uw pijn aanhoudt, is een andere methode die kan worden gekozen, injecties met steroïden en regionale pijnstillers op de plaats van de fractuur en de gewrichten die de wervels verbinden (facetgewrichten). Als er pijn in de benen en gevoelloosheid is als gevolg van zenuwcompressie, samen met lage rugpijn, kunnen epidurale of foraminale injecties worden toegevoegd.
Pijn van een stressfractuur (spondylolyse) verbetert meestal met deze behandelingen. Bij deze patiënten is volledige vereniging van de fractuur echter niet altijd mogelijk. Nadat de pijn weg is, is het niet gevaarlijk als de breuk niet geneest. Over het algemeen wordt bij deze patiënten op hoge leeftijd geen ernstige verschuiving verwacht. Het is echter mogelijk dat deze patiënten van tijd tot tijd moeten worden gevolgd met radiografisch onderzoek.
Wanneer kan een chirurgische behandeling nodig zijn?
ASSOC. dr. MEHMET AYDOĞAN wees erop dat chirurgische behandeling nodig kan zijn bij patiënten van wie de klachten niet verdwijnen met niet-chirurgische behandelmethoden. Tegelijkertijd, als er sprake is van compressie van het ruggenmerg als gevolg van slippen en dit veroorzaakt een ernstige neurologische storing (valvoet, urine-incontinentie), kan een vroege chirurgische ingreep nodig zijn.
Bij spondylolyse kunnen twee soorten chirurgische behandelingen worden toegepast. De eerste hiervan is de reparatie van het kapotte gebied. Een andere methode is spinale fusie.
Benadrukkend dat spinale fusie de geprefereerde chirurgische methode is in isthmyxpondylolisthesis, DOÇ. dr. MEHMET AYDOĞAN verklaarde ook dat als er sprake is van compressie van het ruggenmerg, de drukgebieden worden gereinigd om deze te verlichten, en de operatie kan van voren of van achteren of van beide kanten worden uitgevoerd. Er kunnen bevestigingsmaterialen worden gebruikt. Herstel vindt plaats met een goed revalidatieprogramma na de operatie.
