Knarsen en klemmen van de tanden veroorzaakt door de activiteit van de kauwspieren gedurende de dag of alleen 's nachts is wetenschappelijk gedefinieerd als bruxisme. Het continue contact tussen de tanden als gevolg van het samentrekken van de kauwspieren wordt "tandenklemmen" genoemd, terwijl het ritmisch voortzetten van het kauwproces zonder enige substantie in de orale omgeving te nemen "tandenknarsen". Orthodontist en tandarts Dr. Hakan Dönmez verklaarde dat bruxisme wordt gezien in 8-10% van de samenleving en 8-38% van de kinderen, en in die zin zijn vroege diagnose en behandeling erg belangrijk.
Bruxisme behandeling; Dönmez benadrukte dat het moet worden gedaan door tandartsen die gespecialiseerd zijn in kaakgewrichtsaandoeningen en experts zijn in hoofd- en nekpijn. Er is gesuggereerd dat de incidentie van bruxisme bij mensen met een kaakgewrichtsaandoening tussen 26% en 66% ligt.
Factoren die bruxisme veroorzaken;
1) Morfologische factoren
Anatomische aandoeningen in het maxillofaciale gebied, onjuist uitgelijnde tanden, onverenigbare tanden in de tegenovergestelde kaak en onjuiste tandheelkundige behandelingen
2) Psychosociale factoren
Angst, stress of spanning, onderdrukte woede of prikkelbaarheid, agressief of hyperactief persoonlijkheidstype
3) Neurologische factoren
Als gevolg van hersentrauma's en sommige neurologische aandoeningen
4) Pathofysiologische factoren
Bruxisme kan optreden als gevolg van de spanning tijdens de slaap of tijdens het plotseling versoepelen van de slaap. De incidentie van bruxisme is verhoogd bij mensen met het slaapapneusyndroom en als gevolg van slaapstoornissen.
5) Aandoeningen van het centrale zenuwstelsel
Het is een complicatie van de ziekte van Huntington of Parkinson.
6) Bijwerkingen van medicijnen
Aandoeningen als gevolg van trauma kunnen optreden als gevolg van roken en alcoholverslaving.
7) Systemische oorzaken
Darmparasieten, voedingstekorten, allergieën en endocriene ziekten kunnen bruxisme veroorzaken.
Bruxisme behandeling
De belangrijkste factor die de behandelpraktijken correct begeleidt, is de juiste diagnose. De juiste diagnose wordt gesteld door de geschiedenis van de patiënt (anamnese) en de juiste analyse van klinische bevindingen. In gevallen waarin aanvullende informatie nodig is, worden beeldvormings- en laboratoriumresultaten toegevoegd en wordt de behandelplanning gemaakt nadat de gegevens zijn verzameld.
De bruxismebehandelingsbenaderingen die vandaag worden toegepast, zijn verzameld in 3 hoofdgroepen;
1) Persoonlijkheidsgericht
2) Farmacologische benadering
3) Occlusale benaderingen (occlusaal balanceren, orthodontische behandeling, occlusale revalidatie)
1) Persoonlijkheidsgerichte behandelingsbenaderingen
a) Biofeedback-therapie
Het is de bedoeling dat het systeem, dat beschadigd is maar zijn functies niet heeft verloren, beter door de persoon kan worden bediend. Samenwerking met patiënten is belangrijk. Het geeft inzicht in functies die normaal onvrijwillig optreden en geeft individuen de mogelijkheid om hun spieren te beheersen.
b) Gewoontepreventietechniek
De patiënt krijgt enkele oefeningen aangeleerd. De succesvolle resultaten van de oefeningen zijn afhankelijk van de personen die de aangeleerde oefeningen voor een lange tijd voortzetten.
c) Psychiatrische behandeling
Een psychiatrische behandelingsbenadering moet alleen worden overwogen wanneer psychologische redenen worden vermoed die het probleem van tandenknarsen zullen vergroten, en de patiënt moet worden doorverwezen naar een psychiater voor het oplossen van psychologische oorzaken, niet voor de behandeling van bruxisme.
d) Hypnose
De wetenschappelijkheid en noodzaak ervan worden besproken.
Technieken zoals bewustzijn van meditatiegewoonten, beheersing van overmatige chemische stimulerende middelen (cafeïne, nicotine, etc.) en slaapstoornissen, en veranderende gewoontes kunnen ook worden toegepast.
2) Farmacologische behandeling
Er zijn gevallen waarin het gebruik van spierverslappers en het resultaat ervan succesvol waren.
Botulinumtoxine (botox) wordt ook toegediend via intramusculaire (intramusculaire) injectie. Deze benadering lost het probleem echter niet radicaal op en wordt gebruikt voor palliatieve behandeling bij spierverlamming.
3) Occlusale (kauwoppervlak) benaderingen
a) Occlusale compensaties
Occlusaal balanceren omvat permanente veranderingen in de occlusale vorm van de tanden om de belastingen te verdelen tussen de bovenste en onderste tandcontacten. Het is een onomkeerbare behandeling die wordt toegepast om het comfort, de gezondheid en de esthetiek van tanden en kaken te verbeteren. Het moet zeer zorgvuldig en in beperkte mate worden toegepast.
b) Orthodontische behandeling
In aanwezigheid van malocclusie is het de correctie van de occlusie met orthodontische behandeling.
c) Toepassing van occlusale apparaten
Het wordt meer gebruikt dan andere methoden. Occlusale apparaten worden gedefinieerd als "bewegende kunstmatige occlusale oppervlakken" die worden toegepast om temporomandibulaire aandoeningen te behandelen of tanden te beschermen tegen slijtage. Er is gemeld dat er in de Verenigde Staten jaarlijks 3,6 miljoen "nachtwachten" worden gemaakt om schade door bruxisme te voorkomen. Occlusale apparaten worden in verschillende publicaties "plat vlak", "spierontspannende spalk", "nachtwaker" of "orthodontische apparatuur" genoemd.
Doelen van het gebruik van occlusale apparaten bij bruxisme:
i) Om schade als gevolg van slijtage (tandslijtage) te verminderen of te voorkomen,
ii) Vermindering van de activiteit van de kauwspieren (temporaal en kauwspieren),
iii) Om symmetrie te bieden in bilaterale spieractiviteit,
iv) Om normalisatie in spiercontractiepatronen te creëren,
v) Patiënten bewust maken van hun gewoonten,
vi) Om de duur van parafunctioneel contact van de tanden te minimaliseren.
Individuen moeten worden geïnformeerd voordat het apparaat wordt toegepast dat occlusale apparaten niet bedoeld zijn om bruxisme te behandelen, maar om de progressie van problemen die kunnen optreden in het kauwsysteem te vertragen of te voorkomen.
Bruxisme bij kinderen is meestal fysiologisch, dat wil zeggen onschadelijk. Vaak, als er vroeg contact is in sommige tanden, probeert het kauwsysteem een meer functionele tandstructuur te creëren door deze te eroderen. Daarom is er meestal geen behandeling nodig. Occlusale apparaten gemaakt van zacht en/of hard acrylmateriaal kunnen worden gebruikt bij kinderen met actief bruxisme in maten die moeten worden behandeld. In een onderzoek in de leeftijdsgroep 3-5 jaar werd gesteld dat de tandslijtage blijft toenemen bij kinderen die geen intraorale hulpmiddelen gebruiken, en dat de tandslijtage stopt bij kinderen die hulpmiddelen gebruiken. Aangezien de apparaten die bij kinderen worden gebruikt de ontwikkeling kunnen beïnvloeden, moeten ze regelmatig worden gecontroleerd en moet ervoor worden gezorgd dat de gebruiksduur zo kort mogelijk is. Na 2-3 maanden gebruik moet worden gecontroleerd of actief bruxisme is afgenomen en moet het gebruik van het apparaat worden gestaakt. Als bruxisme nog steeds problemen veroorzaakt bij kinderen bij wie de ontwikkeling zich snel voortzet, moet het apparaat worden vervangen en mag de ontwikkeling van de kaak niet vertragen of stoppen.
d) Attritiebehandeling
Het is belangrijk om precies te bepalen hoe de gebeurtenis plaatsvond in de behandelingsbenadering van gevallen waarin de oorzaak van slijtage van het gebit actief bleek te zijn. Kleine occlusale veranderingen kunnen worden toegepast in gevallen waar de belastingen die op de tanden worden overgebracht in gebieden waar de slijtage niet voortschrijdt, kunnen worden beperkt. Vaste restauraties kunnen worden overwogen om tanden te behouden bij patiënten met vergevorderde slijtage, met name in gevallen waar de verticale afmeting is verminderd en de tandgevoeligheid extreem oncomfortabel is.
