Blaaskanker is een van de meest voorkomende vormen van kanker bij mannen na prostaatkanker. Pijnlijke en bloederige urine is het eerste teken van de ziekte bij kanker, die grotendeels wordt veroorzaakt door sigarettenconsumptie. Wat moet er bekend zijn over blaaskanker, waarbij een vroege diagnose van groot belang is, Afdelingshoofd Urologie prof.dr.ir. dr. We spraken met Sinan Ekici.
Bloed in de urine en verbranding is het eerste teken van de ziekte!
Een van de meest voorkomende bevindingen bij blaaskanker is pijnloos bloeden in de urine. Bloeden in de urine is het eerste symptoom bij ongeveer 85% van de patiënten. Bloeden is bijna altijd intermitterend of intermitterend. Zelfs als de patiënt geen zichtbare bloeding heeft, kunnen microscopische bloedingen worden gedetecteerd in het urineonderzoek.
Klachten bestaande uit frequent urineren, aandrang en branderig gevoel tijdens het plassen zijn de op één na meest voorkomende vorm van toediening. Andere tekenen en symptomen van blaaskanker zijn lage rugpijn als gevolg van obstructie in de urinewegen die de nier met de blaas verbindt, zwelling in de benen en een massa in de buik. In zeer zeldzame gevallen kunnen patiënten zich presenteren met gewichtsverlies, buikpijn of botpijn, wat symptomen zijn van gevorderde ziekte op het moment van opname.
Kankerrisico neemt toe met de leeftijd
Hoewel blaaskanker op elke leeftijd kan voorkomen, inclusief de kindertijd, is het meestal een ziekte van middelbare en gevorderde leeftijd. De gemiddelde leeftijd bij diagnose van blaaskanker is 69 jaar voor mannen en 71 jaar voor vrouwen. De snelheid van blaaskanker neemt direct toe met de leeftijd.
Hoewel genetische factor effectief is, beïnvloedt omgevingsfactor meer
Er zijn veel risicofactoren voor een persoon om blaaskanker te krijgen. Op dit punt kan genetische aanleg een belangrijke rol spelen. Degenen met een familiegeschiedenis van blaaskanker lopen een groter risico. Omgevingsrisicofactoren waarvan wordt gedacht dat ze een rol spelen bij de ontwikkeling en progressie van blaaskanker;
• Langdurig roken
• Blootstelling aan beroepsmatige (industriële) chemicaliën (verf, textiel, aluminium, leer, aardolie-industrie)
• Chronische parasitaire, bacteriële, schimmel- en virale infecties
• Stenen of vreemde voorwerpen in de blaas
• Behandelmethoden zoals chemotherapie, radiotherapie
Roken verhoogt de ziekteprogressie en het risico op herhaling
Roken is de belangrijkste bekende omgevingsrisicofactor voor blaaskanker. De incidentie van blaaskanker is 4 keer hoger bij rokers dan bij niet-rokers. Het risico is evenredig met het aantal gerookte sigaretten, de hoeveelheid gerookte tijd en de hoeveelheid ingeademde rook. Niet stoppen met roken na de diagnose blaaskanker verslechtert het klinische beloop en de uitkomst bij niet-spierblaaskanker in de beginfase. Doorgaan met roken verhoogt ook het risico op herhaling van de ziekte.
Naarmate het aantal gerookte sigaretten toeneemt, kan de agressiviteit van blaaskanker, die zal optreden, de overdracht naar spierweefsel, herhaling en progressie vergroten. Sigarettenconsumptie vermindert ook de effecten van chemotherapie en BCG-immunotherapie die in de blaas wordt gegeven, die worden gebruikt bij de behandeling van blaaskanker. Kortom, stoppen met roken bij de diagnose blaaskanker speelt een belangrijke rol in de strijd tegen de ziekte.
Diagnose van de ziekte wordt bepaald door diagnostische methoden
Na het detecteren van bloedingen in de urine als gevolg van urineonderzoek, worden diagnostische bevindingen verkregen met behulp van radiologische methoden zoals echografie, computertomografie, magnetische resonantie beeldvorming.
Urinecytologie, waarbij de cellen in de urine worden onderzocht, kan informatie geven over de mate van de ziekte, maar dit is niet altijd voldoende voor een definitieve diagnose.
Chirurgische ingreep is een must voor diagnose en behandeling!
Als blaaskanker wordt vermoed, moet in dit stadium cystoscopie worden uitgevoerd. Cystoscopie is het proces waarbij de urinewegen en de blaas worden onderzocht door de urethra binnen te gaan met een telescoopachtig verlicht instrument onder narcose.
Wanneer met cystoscopie kanker of een voor kanker verdachte formatie wordt gezien, wordt deze genomen met een gesloten methode genaamd transurethrale resectie (TUR), die geschikt is voor biopsie en snij-eigenschappen heeft. De verwijderde weefsels worden opgestuurd voor pathologisch onderzoek. Op deze manier wordt zowel de diagnose als de behandeling gesteld. Als resultaat van de evaluatie van de patholoog wordt de definitieve diagnose van kanker en de kenmerken ervan bepaald. Het stadium en de graad van de kanker geven informatie over hoe snel de ziekte zich kan ontwikkelen.
De behandeling wordt bepaald door het stadium van de ziekte.
Als de kanker niet in de spier is overgegaan, wordt de risicoclassificatie gemaakt als laag, gemiddeld en hoog risico en wordt het behandelplan dienovereenkomstig bepaald. Aanvullende behandeling wordt toegediend in de vorm van chemotherapie of biologisch inducerende immunotherapie in de blaas. Het doel van de behandeling bij deze patiënten is om herhaling en progressie van de ziekte te stoppen. Om de effectiviteit van de behandeling te bepalen, is het noodzakelijk om na 3 maanden opnieuw te onderzoeken met cystoscopie.
