De aandacht trekken met zijn interessante opmerkingen over seksualiteit, Prof. Dr. Haydar Dümen maakte een opvallende bewering over de acteurs van de serie. Dümen, die de vaststellingen deed over de vrijende scènes in het programma "What's Happening There", zei: "De acteurs zeggen dat ze niet door elkaar worden beïnvloed in de vrijende scènes. In de geneeskunde bestaat zoiets niet. Het gaat in tegen de chemie van het menselijk lichaam. Grote onzin! Als wij psychiaters 'hand - hand, tong - tong, lip - lip' aanraken, zeggen we dat er een duidelijke interactie is, ook al is het een rol. Het is onmogelijk voor de acteurs die kussen en vrijen in tv-series als Beren en Kıvanç om niets voor elkaar te voelen. Het maakt niet uit of hij er een kussen tussen legt. Er is geen vrijen als rol. Al dat vrijen is echt," zei hij. Dit zijn de opmerkingen van de spelers:
Zoenen met het leger
Ebru Cündübeyoglu: Dit doen wij professioneel. Dit is iets heel anders. Het moet niet worden gezien als een normale kus. Van de lichtstandaard onderaan tot de regisseur die je het commando geeft, iedereen is er.
Er zijn mensen die zeggen: "Draai een beetje naar rechts", "Draai een beetje naar links", "We moeten de helderheid aanpassen", "Stop" terwijl je zoent. Wanneer al deze samenkomen, wordt het effect van het kussen van je geliefde niet ervaren. Ik begrijp wat Haydar Bey bedoelt, maar kussen met een leger kan niet hetzelfde effect hebben als natuurlijk kussen.
Ik ben nog nooit getroffen
Tamer Karadağli: Zoiets gebeurt er niet als de een de camera recht onder je neus houdt en de ander het licht probeert aan te passen. Van de buitenkant ziet het er zo uit, maar dat is uitgesloten.
Hoe zal je je voelen als er 50 mensen om je heen zijn? We doen alsof we handelen zoals de naam van dit beroep... Alsof we verliefd zijn, heel boos, heel blij... Ik hoef niet echt boos te zijn of verliefd op iemand te worden.
Omdat het een rol is. Laat ik voor mezelf spreken, ik heb nog nooit zo'n impact meegemaakt.
Wat zou de moordenaar doen?
Ipek Tuzcuoglu: Dan moet hij een moordenaar zijn, niet alleen in kusscènes, maar ook als hij een moordenaar speelt, of hij moet in die emotie zijn als hij een seksuele pervert speelt. Dit is een heel verkeerd standpunt...
De persoonlijkheid van een gezonde speler mag door zulke dingen niet worden aangetast. Net zoals een nieuwslezer zijn tranen in bedwang houdt terwijl hij veel verdrietig nieuws presenteert, is dit een professionele baan, we hebben hetzelfde. Op het punt waar professionaliteit begint, treden dergelijke emotionele neigingen niet op.
Mogelijk te beïnvloeden
Emel Muftuoglu: Ik heb nog nooit een zoenscène gehad, maar ik denk dat het onmogelijk is om niet onder de indruk te zijn. Het maakt niet uit hoeveel acteur je bent, je bent een mens. Zo dacht ik altijd. Dit wordt aan het publiek doorgegeven, ze denken niet voor niets al jaren verliefd te zijn. Maar dat is natuurlijk mijn persoonlijke mening.
Dames wees voorzichtig!
Mehmet Ali Nuroglu: Als dat zo is, dan moeten vrouwen voorzichtig zijn als ze naar Haydar Dümen gaan... het heeft niets met professionaliteit te maken.
Het probleem van de speler is anders.
Özge Özberk: Op dat moment is het de zorg van de acteur om recht te doen aan het toneel. Je best doen zonder kunstmatig te zijn. Dus als het er echt uitziet, is dat het succes van de speler. Als er wordt gezegd dat het moet stoppen, stapt iedereen uit zijn rol en wordt zichzelf, als ze dat niet kunnen, dan heeft Haydar Dümen gelijk.
Kusscènes zijn een illusie
Beren Saat, die eerder een verklaring over dit onderwerp aflegde, zei: "Zoenscènes en vrijenscènes zijn niet echt, ze zijn een illusie. Ik weet dat het van buitenaf moeilijk te begrijpen is, maar de scènes waar beide kanten extreem gespannen zijn... De regisseur geeft commando's: "Doe dit hier en daar, kom hier, ga zitten en kus"... Een moment leefde ervoor van 50 mensen... niet voor de levenden,” zei hij.
