Wat veroorzaakt lipoedeem (verdikking van de benen)?
Lipoedeem is een been dat dikker is dan normaal door overtollig onderhuids vetweefsel in de benen. Het woord lipoedeem is eigenlijk geen aandoening van oedeem. Het probleem hier is dat het vetweefsel onder de huid veel dikker is dan het zou moeten zijn op een manier die we niet precies weten. Lymfoedeem, aan de andere kant, is de vorming van oedeem als gevolg van het onvermogen om de vloeistof die uit de cel is ontsnapt opnieuw te integreren en het oedeem veroorzaakte vanwege de insufficiëntie van het lymfesysteem in ons lichaam.
Lipoedeem komt vooral voor bij vrouwen. Er is vastgesteld dat er een directe evenredigheid is tussen de verdikking van het onderhuidse vetweefsel in de ledematen zoals de benen en armen en het oestrogeengehalte. Daarom wordt lipoedeem niet gezien bij mannen, het is een ziekte van vrouwen.
Lipoedeemziekte bestaat uit 4 stadia. In de eerste fase is er een vlakke verdikking van de benen. In de tweede fase gaat de verdikking gepaard met enkele schommelingen en zwellingen. In de derde fase begint zich een sinaasappelschil op de huid te vormen. Hoewel de persoon geen overgewicht kan hebben, worden zeer dikke onregelmatige dikke benen of armen gevormd. In de vierde en laatste fase begeleidt vasculaire insufficiëntie de gebeurtenis en treedt een onomkeerbare, misvormde extremiteit op die bewegingsbeperking veroorzaakt.
Lipoedeempatiënten klagen over de dikte van hun benen tijdens de puberteit. Ze willen geen rokken of jurken dragen. De enkel, voet en tenen zijn normaal, maar het been wordt plotseling dikker in het enkel-been continuüm. Terwijl de verdikking aanvankelijk onder de knie was, vordert deze op de gevorderde niveaus naar de dij toe. Vaak is dezelfde klacht ook aanwezig bij vrouwen van familie en naaste verwanten. Omdat de ziekte genetische overdracht vertoont. Over het algemeen geven patiënten aan dat mijn tante of tante in dezelfde situatie zat. Naast sociale problemen zoals kleding zijn er 's avonds vaak pijnlijke beenklachten door vermoeidheid overdag. Het been, dat in deze periode bij lichamelijk onderzoek als gezwollen wordt ervaren, is niet echt oedemateus. Op het oedeembeen is er oedeem dat de huid met putjes (skincollaps) verlaat door te drukken, terwijl er geen collaps is in het lipoedeembeen, integendeel, het wordt een extreem gevoelig en pijnlijk been.
Lipoedeem komt niet voor in één been. Het is symmetrisch en is tegelijkertijd op beide benen aanwezig. Als u dikke benen heeft en geen rokken, jurken of strakke broeken draagt, kunt u lipoedeem krijgen. Lipoedeem wordt gediagnosticeerd door lichamelijk onderzoek. De enkel is bij vrouwen gemiddeld 20-21 cm. Als er een enkeldikte is van meer dan 22 cm en u kunt uw teenhuid goed vasthouden met de knijptest (knijptest), maar uw beenhuid is te strak en kan niet worden vastgehouden, dan wordt de diagnose lipoedeem gesteld. Het is mogelijk om het te onderscheiden van lymfoedeem als onderhuidse vetweefseldikte aanwezig is bij de evaluatie van usg en mrg voor differentiële diagnose.
Hoe wordt het behandeld?
Lipoedeembehandeling is het verwijderen van overtollig vetweefsel dat het probleem veroorzaakt in het onrustige gebied. Het belangrijkste hier is om het vet te verwijderen door liposuctie zonder de aderen en lymfevaten in de regio te beschadigen. In plaats van de klassieke liposuctiemethode wordt regiospecifieke vaatbeschermende laserliposuctie uitgevoerd. Het been is een risicovol gebied voor liposuctie. Om deze reden is het geschikt voor de behandeling van lipoedeem om 2-3 liter vet uit elk symmetrisch been op een gecontroleerde manier te nemen.
De chirurgische ingreep wordt uitgevoerd onder algemene anesthesie. Na de operatie wordt de patiënt dezelfde dag ontslagen met speciale beenkousen. Lipoedeembehandeling bestaat niet alleen uit chirurgische behandeling. Postoperatieve anti-oedeemoefeningen, lymfatische massage, LPG-behandeling en het dragen van compressiekousen gedurende de eerste 3 maanden zijn behandelingen die aan de operatie moeten worden toegevoegd.
