Duimzuigen is een natuurlijk gedrag dat bij veel baby's te zien is. Het is het resultaat van een normale drang om pasgeborenen te zuigen om melk uit de borsten van hun moeder te krijgen. In feite is het gebruikelijk dat duimzuigen al in de baarmoeder begint. Sommige baby's doen dit slechts af en toe en stoppen op jonge leeftijd, terwijl anderen doorgaan tot in de vroege kinderjaren. Duimzuigen bij volwassenen is ongebruikelijk en komt vaak voor omdat de natuurlijke gewoonte nooit wordt opgegeven.
Redenen voor volwassen duimzuigen variëren, maar velen zijn gewoon uit gewoonte. Het gedrag wordt in de loop van de tijd meer ingeburgerd, omdat ze niet stopten als kinderen. Deze personen hebben de neiging om een sterk kalmerend en rustgevend effect te melden door op hun duim te zuigen. Vaak gebruikt als een coping-mechanisme voor stress, komt het vaak voor tijdens moeilijke tijden in het leven. Ze kunnen het ook gebruiken als een natuurlijk slaapmiddel. Net als andere soortgelijke gewoonten, kan het worden veroorzaakt door bepaalde plaatsen en dingen. Een klein percentage van volwassen duimzuigen wordt in verband gebracht met de gevolgen van een ernstige psychiatrische stoornis.
Er zijn geen ernstige medische zorgen over duimzuigen totdat het kind zes tot acht jaar oud is. Dit is wanneer blijvende tanden doorbreken. Deze gewoonte kan mogelijk leiden tot tandmisvormingen zoals kruisbeet of konijnentanden, en deze problemen kunnen variëren van mild tot zeer ernstig. Veel mensen die hun duimen blijven zuigen tot in de volwassenheid, ervaren echter geen bijbehorende gebitsproblemen. Of het gebeurt of niet, hangt af van hoeveel druk er op de tanden wordt uitgeoefend tijdens het zuigen, en ook van hoe lang en hoe vaak het wordt gedaan.
Over het algemeen beschouwt de samenleving duimzuigen als infantiel of onvolwassen. Dit stigma zorgt ervoor dat veel volwassen duimzuigers het duimzuigen beperken tot wanneer ze alleen zijn of met mensen die ze vertrouwen. Ze beginnen het gedrag vaak in de late kinderjaren te verbergen als gevolg van maatschappelijke druk van ouders en andere kinderen in de vorm van aandringen of spot. Maar veel mensen die deze gewoonte na hun jeugdervaring voortzetten, ervaren andere negatieve effecten dan mogelijke schaamte. Volwassen duimzuigen is over het algemeen niet gerelateerd aan het volwassenheidsniveau en het succes van het individu in het leven.
Veel mensen willen niet stoppen met duimzuigen, omdat dit een positief gevoel is en vaak privé kan worden gedaan. Sommige mensen besluiten echter soms te stoppen omdat ze ontdekken dat het gedrag hun zelfrespect verlaagt. Cognitieve gedragstherapie en een speciaal tandapparaat kunnen mensen helpen die moeite hebben met loslaten. Als duimzuigen gepaard gaat met onderliggende angstproblemen, kunnen psychiatrische medicijnen worden voorgeschreven.
travestie
